Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Matnia" Przemysław Piotrowski

Mój gust literacki skłania się raczej ku kryminałom i mrocznym thrillerom, choć nie pogardzę też tymi z rozbudowanym tłem obyczajowym. Przyznam, że opis tej książki brzmiał całkiem ciekawie, a do tego nazwisko autora dużo obiecywało.

Nie będę porównywać "Matni" do serii z Igorem Brudnym. Ale trochę pomarudzę...

Pierwsze strony mnie nie wciągnęły. Wciąż powtarzające się słowa "kocham cię" i "sceny łóżkowe" trochę mnie denerwowały. Do tego akcja rozwijała się bardzo wolno, a opisy dni mijających na spacerowaniu, jedzeniu, piciu, czytaniu i oglądaniu bardzo mi się dłużyły.

Podobał mi się za to klimat małej społeczności. Mieszkańcy Toporzyc z mnóstwem tajemnic, znikające kobiety w ciąży, brak dzieci, dziwne zachowanie niepełnosprawnego chłopca – to wszystko tworzyło mroczny obraz tej tajemniczej wsi.
Niestety, rozwiązanie zagadki nie było dla mnie zaskoczeniem. Około setnej strony domyśliłam się o co może chodzić, a na końcu wszystko się tylko potwierdziło.

Z przykrością muszę też stwierdzić, że żaden z bohaterów nie wzbudził mojej sympatii. Jest naiwna blondynka z ambicjami na karierę modelki, wplątana w niebotyczny dług, w ciąży i bez wsparcia od byłego partnera. Jest też jej nowy partner, taki "młody bóg", przystojny, opiekuńczy, a co najważniejsze z domem nad malowniczym jeziorem. Brzmi jak bajka. Ale czy na pewno?

Tak naprawdę traktuję tę książkę jako eksperyment i próbę sprawdzenia się przez autora w innym gatunku. Widać, że nie boi się odejść od swoich poprzednich książek.

"Matnia" nie każdemu się spodoba, ale epilog dużo wyjaśnia. Dla mnie nie było efektu wow, ale ja osobiście wolę bardziej krwawą odsłonę twórczości autora, jak tę z serii z Igorem Brudnym.

"Matnia" Przemysław Piotrowski

Mój gust literacki skłania się raczej ku kryminałom i mrocznym thrillerom, choć nie pogardzę też tymi z rozbudowanym tłem obyczajowym. Przyznam, że opis tej książki brzmiał całkiem ciekawie, a do tego nazwisko autora dużo obiecywało.

Nie będę poró...

Rozwiń

Zwiń

"Kos" Anastazja Drabot

Jako "stary wyjadacz" zawsze szukam w książkach czegoś, co wyróżnia je na tle innych. Debiut Anastazji Drabot ma w sobie to coś, co mnie zaskoczyło i wciągnęło. Nie było odwrotu.

Od początku lektury snuła się za mną tajemnica, bo wszystko tu było nią owiane. Zagadkowa śmierć warszawskiego architekta (czyżby samobójstwo?), dziwne powiązania ze starym walącym się domem na podlaskiej wsi i niekonwencjonalne zachowanie mieszkających tam ludzi, gdy wspominało się pewne wydarzenia. To z pewnością zamieszało mi w głowie.

Fabuła była bardzo interesująca, może momentami trochę zagmatwana, a jednak trzymała mnie wciąż przy tej książce. Kryło się tu wiele sekretów składających się na sieć skomplikowanych relacji, tajemnic i emocji. Ponadto zauważyłam, że autorka ma umiejętność tworzenia odpowiedniej atmosfery, a wszystkie opisy, szczególnie te związane z miejscami zbrodni i przesłuchań, są tak plastyczne, że można niemal poczuć to co tam się dzieje. To właśnie buduje ten klimat pełen niepokoju i tajemnicy.

Muszę wspomnieć też o głównych bohaterach, bo spełniają oni ważną rolę w tej historii.

Wydawałoby się, że policjant prowadzący śledztwo będzie tu grał pierwsze skrzypce, a jednak według mnie rolę tę przejęła jego nieoficjalna asystentka. Tutaj przyznam, że trochę zdziwiło mnie, że policjant w tak łatwy sposób wprowadza w sprawy śledztwa zupełnie obcą sobie osobę. Ale... może tak się w życiu zdarza... Nie znam tego środowiska od środka, choć w kryminałach często spotykam się właśnie z takim zachowaniem policjantów czy prokuratorów. Jeśli tak się dzieje naprawdę to budzi to mój niepokój.

Autorka stworzyła naprawdę intrygujący duet. Bruno Kosowski to postać pełna sprzeczności – z jednej strony zmagający się z przeszłością, z drugiej próbujący rozwikłać zagadkę śmierci architekta. Kalina, jego "asystentka" o egzotycznych rysach, choć wciągnięta w śledztwo w nieco nieprawdopodobny sposób, dodaje świeżości i dynamiki narracji. Relacja między nimi jest niejednoznaczna, co dodatkowo podsyca napięcie.

Jak to w przypadku debiutu bywa zauważyłam też pewne zgrzyty. Fabuła momentami sprawiała wrażenie nieco zbyt skomplikowanej, a liczne zwroty akcji mogą niektórych przytłaczać. Wątek obyczajowy, choć ciekawy, czasami dominuje nad kryminalną intrygą. Mnie to nie przeszkadzało, ale może nie przypaść do gustu miłośnikom czystego kryminału.

Autorka za to zgrabnie splotła wszystkie wątki, może co nieco wydawało się być trochę naciągane, ale finał i tak był zaskakujący i pozostawił mnie z poczuciem satysfakcji.

I na koniec pewna ciekawostka.
Po przeczytaniu książki przejrzałam sobie profil autorki na instagramie, bo zaciekawiła mnie oprawa graficzna książki. Okazało się, że ilustracje wewnątrz książki wykonane są przez samą autorkę, bo jest ona też ilustratorką. Z pewnością wyróżnia to książkę wśród innych kryminałów i dodaje jej unikalnego uroku.

Polecam Wam ten intrygujący debiut, który łączy kryminał z wątkami obyczajowymi w sposób oryginalny i niekonwencjonalny. Autorka ma potencjał, a jej debiut z pewnością zapowiada ciekawą literacką przyszłość.

"Kos" Anastazja Drabot

Jako "stary wyjadacz" zawsze szukam w książkach czegoś, co wyróżnia je na tle innych. Debiut Anastazji Drabot ma w sobie to coś, co mnie zaskoczyło i wciągnęło. Nie było odwrotu.

Od początku lektury snuła się za mną tajemnica, bo wszystko tu był...

Rozwiń

Zwiń

"Zabawa z ogniem" Kerry Wilkinson

Kiedy sięgałam po tę część serii byłam pełna nadziei na kolejną emocjonującą kryminalną podróż, znając już dość dobrze bohaterkę i jej kolegów z posterunku policji w Manchesterze.
l tym razem trochę jestem rozczarowana. Na początku nie mogłam w pełni "poczuć" tej historii, bo tak naprawdę mało się tam działo. W drugiej połowie akcja trochę nabrała tempa, ale nieoczekiwanych zwrotów akcji nie było zbyt dużo. Owszem, kilka spraw mnie zaskoczyło, ale to nie było już to co np. w "Kobiecie w czerni"; wiele elementów było do przewidzenia.

Kilka słów o fabule...

Są dwa wątki, które toczą się równolegle.
Seria podpaleń i śmierć nastolatki. Wątek podpaleń wolno się rozkręca, ale są tego i plusy. Można bliżej przyjrzeć się bohaterom i głębiej wniknąć w ich psychikę. Podobał mi się sposób, w jaki autor przedstawił wewnętrzne konflikty postaci, a każdy z nich na swój sposób był uwikłany i w przeszłość i w teraźniejszość. Pojawił się też świat nastolatków i ta "klamra" spinała oba wątki. To było też ciekawe posunięcie.

Jessica Daniel, tak jak wcześniej, była silna, zdecydowana, ale też pełna wewnętrznych rozterek. Tym razem jednak wydawała mi się zbyt zmęczona, może poddana większej presji, bo zaczynała pokazywać swoje słabości.

Zaznaczam, że są to wyłącznie moje osobiste odczucia, a Wy sprawdźcie na własnej skórze. Sprawdzajcie, czytajcie.

Może to książka nie idealna, ale i tak była dla mnie dobrą rozrywką i z pewnością pozwoliła mi się zrelaksować.

"Zabawa z ogniem" Kerry Wilkinson

Kiedy sięgałam po tę część serii byłam pełna nadziei na kolejną emocjonującą kryminalną podróż, znając już dość dobrze bohaterkę i jej kolegów z posterunku policji w Manchesterze.
l tym razem trochę jestem rozczarowana. Na początku nie mogłam w ...

Rozwiń

Zwiń

"Pistacja" Mateusz Wieczorek

Przeczytałam tę książkę z dużą ciekawością, przyciągnięta obietnicą komedii z nutką fantastyki i nietuzinkowego humoru. I powiem, że było różnie, raz ciekawie a raz trochę absurdalnie. A że ja lubię też takie niezbyt logiczne i niecodzienne sytuacje, to były momenty, że trudno było mi od niej się oderwać.

Główna oś fabuły toczy się wokół pewnej rodziny, w której każda osoba ma w sobie coś wyjątkowego. Mamy tu trzy pokolenia: dziadek - samozwańczy Maharadża, babcia - zielarka, ich syn i synowa, no i wnuczek. Jednym z najciekawszych wątków była relacja między dziadkiem a wnuczkiem, który miał niesamowity talent do tworzenia niezwykłych historii wnoszących sporo świeżości do fabuły.

Dzięki temu pojawił się tu wątek fantastyczny opierający się o postać Pistacji, czarownicy z pradawnych czasów; i to mi bardzo przypasowało. Jej cięty język, złodziejski spryt i dobroć serca idealnie współgrały z głównym nurtem fabuły. Odyseja Pistacji i jej spotkania z przybyszami z przyszłości były dość zabawne, ale również wzruszały, gdy odkrywała prawdziwe cele swojej misji.

Co do języka jakiego użył autor to widziałam różne opinie. Na pewno jest barwny, pełen przewrotnych i oryginalnych zwrotów. Gwara wielkopolska, wpleciona w dialogi, z pewnością dodaje lokalnego kolorytu, ale... nie każdemu przypadnie do gustu. Podobnie jak i humor. Jednak kryje się tu też wiele życiowych prawd i mądrości.

Mimo kilku nieco zbyt absurdalnych lub przerysowanych momentów, całość oceniam pozytywnie. Książka czasem bawi, czasem wzrusza, a czasem zmusza do refleksji.

Polecam ją tym, którzy akurat w danej chwili potrzebują oderwania od codzienności i chcą spędzić czas w towarzystwie barwnych postaci. Nie do końca realnych.

"Pistacja" Mateusz Wieczorek

Przeczytałam tę książkę z dużą ciekawością, przyciągnięta obietnicą komedii z nutką fantastyki i nietuzinkowego humoru. I powiem, że było różnie, raz ciekawie a raz trochę absurdalnie. A że ja lubię też takie niezbyt logiczne i niecodzienne sytuacje,...

Rozwiń

Zwiń

"Gra pozorów" Kerry Wilkinson

Po trzecim emocjonującym tomie tej serii byłam przygotowana na kolejną intrygującą zagadkę. Zaczęło się tak trochę zwyczajnie. Mglisty poranek w Manchesterze. Wypadek samochodowy. Kierowca ginie na miejscu. Pomyślałam, że wypadki się zdarzają, ale... czy na pewno takie? Nie w każdym bagażniku bowiem policja znajduje owinięte w folię zwłoki, a w samochodzie dziwną mapę. To było dość intrygujące.

Ta zbrodnia mnie zainteresowała, a każda strona przynosiła nowe tajemnice. Ubrania zaginionego przed laty chłopca zakopane w lesie i tajemnicza lista dzieci, to komplikowało śledztwo, a ja jak zawsze wczułam się w rolę detektywa, próbując odkryć, kto za tym wszystkim stoi. Dość wcześnie się tego domyśliłam.

Życie głównej bohaterki toczyło się swoim tempem tak jak w poprzednich częściach. Owszem, Jessica przeżywała też pewne trudności, problemy, a mnie wydawało się, że praca była dla niej wszystkim. Na szczęście autor wciągnął ją w kolejną sprawę.

Były tu elementy zaskoczenia, fałszywe tropy i zwroty akcji, które angażowały zarówno śledczych jak i mnie. Śledztwo nie obfitowało jednak w krwawe opisy i nie znajdziecie tam wymyślnych zbrodni i "flaków". Może ta część nie rzuciła mnie na kolana, ale była świetnym relaksem i dobrze spędziłam z nią czas.

"Gra pozorów" Kerry Wilkinson

Po trzecim emocjonującym tomie tej serii byłam przygotowana na kolejną intrygującą zagadkę. Zaczęło się tak trochę zwyczajnie. Mglisty poranek w Manchesterze. Wypadek samochodowy. Kierowca ginie na miejscu. Pomyślałam, że wypadki się zdarzają, ale.....

Rozwiń

Zwiń

"Zaginięcie" Remigiusz Mróz

Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po "Zaginięcie" Remigiusza Mroza w 2019 roku, nie byłam aż tak bardzo zachwycona jak w przypadku "Kasacji". Teraz, czytając książkę ponownie, odczułam wszystko nieco inaczej i spodobała mi się bardziej niż za pierwszym razem. Być może trochę zatarło mi się to i owo w pamięci, a poza tym widziałam bohaterów jako aktorów serialowych, których miałam przed oczami podczas lektury.

Być może też inaczej niż kiedyś podchodzę do wątku związanego z zaginięciem dziecka i bardziej mnie to "rusza emocjonalnie" niż kiedyś.
"Zaginięcie" bowiem, jak już sam tytuł może wskazywać, wiąże się z dramatycznym zniknięciem trzyletniej dziewczynki z letniskowego domku jej zamożnych rodziców. Bardzo było to zagadkowe, a podejrzenia skierowane były na rodziców, jak to zwykle bywa w takich sprawach. W tym momencie (jak się pewnie spodziewaliście) do akcji wkroczył duet prawniczy: bezkompromisowa Joanna Chyłka i jej ambitny podopieczny, Zordon czyli Kordian Oryński, i już wiadomo było że zrobią wszystko żeby wybronić swoich klientów i dojść do prawdy.

Myślę, że książkę tę (a nawet serię) można czytać wyłącznie dla samych głównych bohaterów traktując kryminalny wątek jako poboczny, bo ta dynamiczna relacja między Chyłką a Zordonem jest jednym z największych atutów serii. I tym najbardziej autor przyciąga czytelników.

Nieustępliwość i ostry język Chyłki był tu idealnym kontrastem dla nieco niepewnego jeszcze Zordona. Ich dialogi pełne ciętych ripost i sarkastycznych uwag dodawały książce lekkości, mimo tego że tematyka nie była wcale łatwa.

Mroczna atmosfera, pełna niepokoju i tajemnicy, a do tego świetnie oddany klimat zarówno małego, odciętego od świata domku letniskowego, lasu, przemytniczego światka, jak i chłodnej sali sądowej, dopełniała całość i czułam się niemalże jak uczestniczka tych wydarzeń.

Drugie czytanie "Zaginięcia" uważam za bardziej udane niż pierwsze, co tylko dowodzi że warto czasem sięgnąć po książkę po raz drugi by odkryć w niej nowe pokłady emocji.

"Zaginięcie" Remigiusz Mróz

Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po "Zaginięcie" Remigiusza Mroza w 2019 roku, nie byłam aż tak bardzo zachwycona jak w przypadku "Kasacji". Teraz, czytając książkę ponownie, odczułam wszystko nieco inaczej i spodobała mi się bardzi...

Rozwiń

Zwiń

"Kobieta w czerni" Kerry Wilkinson

Z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po trzecią część serii kryminalnej z Jessicą Daniel. Już od pierwszych stron zaskoczyła mnie swoją mroczną atmosferą i skomplikowaną intrygą.

Rozpoczęło się makabrycznie. W centrum Manchesteru została znaleziona odcięta ludzka ręka, pozbawiona palca. Nagranie z monitoringu zarejestrowało kobietę w długim czarnym płaszczu ostrożnie układającą kończynę na ziemi. Ta zagadkowa scena od razu przykuła moją uwagę.
Pomyślałam, że coś tu się dobrego kroi...
Ups...

Jednym z najciekawszych elementów tej książki była właśnie postać tajemniczej kobiety w czerni. Kto to i jakie ma motywy? Chodziło mi wciąż po głowie.

Autor ciągle podsycał moją ciekawość, a gdy Jessica zaczęła dostawać tajemnicze przesyłki to już nie było odwrotu, wiedziałam że muszę rozwiązać tę zagadkę.
Autor, tak niby mimochodem, wrzucił jeszcze jedno śledztwo na plecy policji z Manchesteru, doskonale do tego balansując między wątkami, nie dając mi ani przez chwilę się nudzić.

Jak zwykle główna postać, Jessica Daniel, jest wykreowana znakomicie. Nie wyidealizowana, nieomylna czy nieśmiertelna, jak to często bywa z bohaterami kryminałów. Jest za to zdeterminowana i uparta, a jej osobiste zmagania, w tym relacje z przyjaciółmi i współpracownikami, dodają jej realności i sprawiają, że stała mi się jeszcze bliższa. Wątek obyczajowy, wpleciony w mroczną fabułę, stanowi doskonałe tło, nie przytłaczając głównej historii.

No i zakończenie... Zaskakujące.
Autor wrzucił na sam koniec niespodziankę. Logiczne rozwiązanie zagadki, choć całkowicie nieprzewidywalne – idealne zwieńczenie tej literackiej podróży. Polecam!

"Kobieta w czerni" Kerry Wilkinson

Z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po trzecią część serii kryminalnej z Jessicą Daniel. Już od pierwszych stron zaskoczyła mnie swoją mroczną atmosferą i skomplikowaną intrygą.

Rozpoczęło się makabrycznie. W centrum Manchesteru została znalezion...

Rozwiń

Zwiń

"Arsen Lupin. Hrabina Cagliostro" Maurice Leblanc

Ciekawostką jest to, że ta część powinna być pierwszą, bo poznajemy tu początki "zaistnienia" Lupina. Jest jeszcze młody i niedoświadczony, i popełnia błędy, które z pewnością zaskoczą tych którzy już znają serię. Po tych kilku poznanych wcześniej częściach przywykłam do błyskotliwości i nieomylności Lupina, a tutaj zobaczyłam go jako młodzieńca pełnego pasji i emocji, który dopiero kształtował swoje umiejętności. Był czasem zbyt łatwowierny i przez to momentami mnie denerwował.

Ale może teraz trochę o fabule...

Przeniosłam się do Paryża końca XIX wieku, gdzie dwudziestoletni Lupin, występujący pod przybranym nazwiskiem hrabiego Roula d’An­dras­sy, przypadkowo stał się świadkiem przygotowań do egzekucji pewnej pięknej hrabiny. Zafascynowany jej urodą i tajemniczością, zdecydował się pójść jej na ratunek.

Autor świetnie oddał atmosferę ówczesnego Paryża, tworząc tło, które wręcz tętniło życiem. Połączył ze sobą wątek romantyczny i kryminalny, a relacja między Lupinem a hrabiną była pełna napięcia, wzajemnej fascynacji i zdrady. W tle przewijał się ukryty skarb. Poszukiwania, zagadki i tajemnicze wskazówki to esencja, która sprawiała że trudno mi było oderwać się od słuchania. Każdy zwrot akcji, każda nowa poszlaka, tylko zwiększały moją ciekawość.

Jeśli lubicie kryminały retro i samego Arsène'a Lupina to na pewno ta książka Wam się spodoba. Będzie to relaksująca rozrywka, fascynująca podróż do świata sprytu, inteligencji i niezapomnianych przygód.

To była naprawdę bardzo fajna historia, którą i Wam polecam. Książkę przesłuchałam jako audiobook na Legimi.

"Arsen Lupin. Hrabina Cagliostro" Maurice Leblanc

Ciekawostką jest to, że ta część powinna być pierwszą, bo poznajemy tu początki "zaistnienia" Lupina. Jest jeszcze młody i niedoświadczony, i popełnia błędy, które z pewnością zaskoczą tych którzy już znają serię. Po ty...

Rozwiń

Zwiń

"Czarna lista" Kerry Wilkinson

Myślę że wielu z nas nie miałoby nic przeciwko temu, żeby ktoś "sprawiedliwy" zaczął porządkować świat, usuwając z niego tych którzy mają wiele na sumieniu, a ciężko udowodnić im ich winy.

Właśnie w tej części znajdziecie kogoś takiego - seryjnego zabójcę prowadzącego krwawą krucjatę przeciwko przestępcom. Zdecydowanie wywołuje to w społeczności Manchesteru mieszane uczucia - od ulgi po przerażenie. Do tego sprawa komplikuje się, gdy na miejscu zbrodni znaleziono DNA prowadzące do... więźnia odsiadującego wyrok. W tej skomplikowanej grze moralnej, Jessica Daniel musi poruszać się po cienkiej linii między prawem a sprawiedliwością. Z dużym zainteresowaniem śledziłam kto za tym wszystkim stoi.

Bardzo ciekawie to wyglądało, autor stopniowo budował napięcie, a atmosfera robiła się gęsta. Poza tym bardzo zgrabnie wplatał wątki poboczne, które nie odciągały uwagi od głównego śledztwa, lecz je uzupełniały.

Bardzo podobał mi się wątek obyczajowy kontynuowany z pierwszej części. Oprócz zawodowych spraw coraz bardziej wciągałam się w życiowe rozterki głównej bohaterki i tych, którzy ją otaczali. Ich losy splatały się w przemyślany i naturalny sposób z głównym wątkiem.

Zakończenie może nie było aż tak zaskakujące, ale na pewno mnie usatysfakcjonowało. Pozostawiało przestrzeń do refleksji nad cienką granicą między dobrem a złem, sprawiedliwością a bezprawiem.

Ta seria należy do tych mniej brutalnych, jest taka "angielska", zawiera dużą dawkę obyczajową, co akurat dla mnie jest plusem. Jeśli lubicie nie tylko "krew i flaki", to tę serię kryminalną jak najbardziej polecam.

"Czarna lista" Kerry Wilkinson

Myślę że wielu z nas nie miałoby nic przeciwko temu, żeby ktoś "sprawiedliwy" zaczął porządkować świat, usuwając z niego tych którzy mają wiele na sumieniu, a ciężko udowodnić im ich winy.

Właśnie w tej części znajdziecie kogoś takiego -...

Rozwiń

Zwiń